Bresk stjórnmál eru yfirleitt skemmtileg. Breska þingið iðar yfirleitt af lífi, þar sem þingmennirnir hlæja og púa og minnir samkoman oft frekar á fjörugan málfund en virðulegt þjóðþing. Þetta á einnig um kosningabaráttuna, sem er laus við blöðrur og skrautsýningar Bandaríkjamanna. Málefnaleg umræða er mikil og deila jafnvel menn á stefnuskrá eigin flokks ef því er að skipta.

Fjórar vikur eru til þingkosninga í Bretlandi, kosið verður 7. júní. Kosningabaráttan er nú að fara í gang af fullum þunga og fékk Tony Blair að kenna á því í þinginu, bæði frá William Hague forsætisráðherraefni Íhaldsflokksins og Charles Kennedy frambjóðanda Frjálslyndra nú síðustu daga.

Íhaldsflokkurinn kynnti í fyrradag stefnuskrá sína. Ætlar flokkurinn að lækka skatta á bensíni - og þar með verðið - um 6 pens per lítra, en Bretar búa, rétt eins og við Íslendingar, við mikla skattlagningu á bensíni, yfir 70%.

Áhersla Íhaldsmanna fyrir þessar kosningar eru skattalækkanir. Auk lækkunar skatta á bensín vilja þeir lækka aðra skatta um átta milljarða punda sem þeir ætla að ná með aukinni skilvirkni. Einnig ætla þeir að stöðva aukna skattheimtu sveitarfélaga.

Hague hefur nú undanfarið sakað Blair um að vilja kasta pundinu fyrir róða og taka upp evruna. Hefur Hague lýst því yfir að hann og flokkurinn munu standa vörð um pundið breska og ekki komi til greina að Bretar taki upp evruna.

Íhaldsmenn eiga á brattann að sækja, mælast með rúm 30% í skoðanakönnunum á meðan Verkamannaflokkurinn er með um helming fylgisins. Frjálslyndir með Charles Kennedy í broddi fylkingar mælast með 13-15%. Hafa Frjálslyndir einir flokka lýst yfir að þeir muni hækka skatta til að efla heilbrigðis-, mennta- og almannatryggingakerfið. Þeir segja, rétt einsog Íhaldsflokkurinn, að skólakerfið hafi verið á niðurleið síðan Tony Blair fluttist í Downingstræti og þar þurfi að spyrna við fótum.

Íhaldsmenn hafa blásið til sóknar og setja skattalækkanir - en um leið bætt heilbrigðis- og menntakerfi með aukinni skilvirkni - á oddinn. Þeir vilja tryggja að völdin verði áfram í London, en ekki í Brussel og halda breska pundinu. Þeir gagnrýna Tony Blair og stjórnartíð hans fyrir að hafa ekki orðið ágengt í þeim málum þar sem brýnast er þörf; velferðar- og skattamálum.

Síðustu fjögur ár hafa verið góð fyrir breskan efnahag. Verðbólga er í lágmarki og vextir hafa ekki verið lægri í 35 ár. Stjórn Verkamannaflokksins nýtur góðs af því. Flokkurinn hefur sterka stöðu og boðar bjarta tíma með efnahagslegum stöðugleika undir áframhaldandi forystu Tony Blairs. Þrátt fyrir það mun stefnuskrá flokksins ekki verða kynnt fyrr en í næstu viku og það eina sem fæst uppgefið frá forystu flokksins er að hún muni „auðvelda fólki valið milli Verkamannaflokksins og Íhaldsflokksins“. Það skulum við rétt vona!

    ÁF

   << Til baka