Hjálp!
Gæti einhver ykkar verið svo góður (k.k.mynd setningarinnar er ekki karlremba, heldur raunsæi) að gefa mér ráð um hvernig er best að snúa sér í domain-málum. Nú er ekkert sem heitir, Þrífótur.com verður kvaddur og ljótir auglýsingabannerar og annað sem heftir mann. Nú er markið sett á flott domain og hef ég platað Siggu til að deila með mér domaini, aðallega þar sem ég er of mikil aurasál til að splæsa á sjálfan mig einu slíku. En ef einhver vildi vera svo vænn, þá eru góð ráð vel þegin.

"Gedurru sagt mér hva' klukkan er?"
Fyrst: Þröstur Freyr er farinn að blogga aftur eftir tæplega mánaðarfrí, gott mál!
Svo: Þórir heitir maður nokkur Hrafn og er Gunnarsson. Hann sér oft þessa skrítnu veröld með öðrum augum en aðrir (eða a.m.k. ég). Hvað um það, Þórsmörk bar á góma og margumrætt Sleypnis-verkfall, sem er ástæðan að Verzló-MS-MR-FB-ferðinni verður líklegast aflýst allavega, ég er ekki alveg inn í málunum með skipulagið á þessari ferð, en "botn málsins" er að Þórir blessaður hafði meiri áhyggjur af vaxandi fjölda útlendinga í Reykjavík (?) þar sem þeir kæmust ekki út úr bænum (?). Og mestar áhyggjur hafði Þórir af ástandinu í miðbænum. "Hvað meinarðu?", spurði ég og fékk líka þetta yndislega svar: "Maður getur ekki lengur spurt einhver hvað klukkan er niðr'í bæ, það er ekki þverfótað fyrir þessum útlendingum!!!"
Þórir er ekki bara með skondnar skoðanir, hann er eini maðurinn sem ég veit um sem hefur verið ásakaður um að klúðra bensínáfyllingu í sínu bensínáfyllingarstarfi hjá Olís (og ég sem hélt að það væri að stinga "bensínbyssunni", fylla á og taka "byssuna" út - hljómar einfalt).
En Þórir er ágætur einsog hann er, skrítinn og skemmtilegur, þannig vonandi misskilst þetta ekki sem skot á hann. Mér fannst bara þetta nýjasta "Þankastrik Þóris" yndislegt.

Gleymdi næstum því
Sigga er komin með nýtt útlit á síðuna sína. Nú er kominn tími á domain sko, þ.e.a.s. ef stúlkan er farin að blogga af viti á nýjan leik.
Sem minnir mig á það, hvað er málið með Evu? Er hún alveg dauð úr öllum æðum.

Yo La Tengo var hjá Kónani, furðulegasta hljómsveit sem ég hef séð lengi, veit ekki hvernig ég á að lýsa því sem fyrir bar. Feitur karl með sítt hár, kona um fimmtugt, japanskir fiðlarar, svo einhverjir krakkar að lemja trommurnar, merkilegt!

Stafakarlinn
Skjár 1 byrjaði fyrir stuttu síðan að sýna Conan O'Brien, sem er gott og blessað. Hins vegar verð ég að segja að þó svo að Djei Lenó sé fínn og Kónan grófari, þá er Letterman náttúrulega bestur. Ef ég man rétt urðu þeir Skjámenn að hætta sýningum á Letterman vegna þess að þeir sendu hann út ótextaðan, sem má náttúrulega ekki á Ísland, Ísland fyrir íslenska íslenskumælandi Íslendinga, eða eitthvað álíka vitlaust. Það er náttúrulega það alversta sem hugsast getur fyrir íslenska tungu, að sjónvarpsefni sé sýnt ótextað - á íslenskum sjónvarpsstöðvum. Ef ég man rétt var þessi umrædda íslenska sjónvarpsstöð ekki með einn einasta íslenska dagskrárlið. Ekki er öll vitleysan eins! En þar sem engin sjónvarpsstöðvanna sem nást á Íslandi, nema í gegnum gervihnattadisk, verður maður víst bara að vera án Lettermans áfram.

Kata Zeta
Meðal þess sem var í fréttunum er að Michael Douglas og Kata Zeta ætla að ganga í það heilaga. Hún vill ekki nema $3.000.000 per ár ef þau skilja. Nokkuð gott, það er ekki nema, hvað, 600 þús kall íslenskar á dag. Nokkuð gott ráð ef karlinn er sex'aholic.

Jói Run
Ég var að fatta að í augnablikinu eru tvær myndir af Jóa Run á síðunni. Það er ósköp einfalt, drengurinn er bara svo skondinn og skemmtilegur þegar hann "er við skál" að af frekar ládauðum hagfræðibekk var hann sá sem hélt fjörinu uppi í vetur. Allavega, Jói rokkar!! -því allir vilj'ann! (smá einkahúmor:)

Hjólið fundið upp
Jæja, nú eru þeir búnir að gen-kortleggja okkur mannkindina. Allir voða upp með sér, þrátt fyrir að vitað var fyrir löngu að þetta væri bara spurning um tíma, hjólið fundið upp á nýjan leik - ég held ekki.

Annars er ég svo andlaus að ég er að spá í að setja bara inn mynd dagsins:

Jói rokkar!!

Dr. Pepper
Björgvin Guðmunds bendir á ansi athyglisverða síðu. Hún sýnir hvað þeir sem hafa verið teknir af lífi í Texas frá 1982 hafa kosið að fá að borða í hinsta sinn.
Athyglisvert er að skoða þetta, þar sem fáránlega mikill fjöldi þessarra manna biðja um Dr. Pepper með matnum, einsog það er algjörlega ódrekkanlegur andskoti (segir maðurinn sem drekkur Pepsi Max). Menn eru misjafnir matmenn, og svo á einnig við um þá sem eru á dauðdeildinni. Sumir afþakka síðustu máltíðina, aðrir biðja um frið á jörð en aðrir nýta þetta síðasta tækifæri sitt og borða big time á kostnað ríkisins. Enda ef maður hugsar út í það, alveg sama hversu mikið kólestról, fitu, sykur, rotvarnarefni, litarefni o.s.frv. þú innbirgðir, þú ert hvort eð er dauður. En hér eru dæmi um átvögl á dauðadeild:

Six pieces of french toast with syrup, jelly, butter, six barbecued spare ribs, six pieces of well burned bacon, four scrambled eggs, five well cooked sausage patties, french fries with catsup, three slices of cheese, two pieces of yellow cake with chocolate fudge icing, and four cartons of milk

Two T-bone steaks, salad w/ French Onion dressing, rolls, french fries w/ ketchup, five soft tacos, Angel food cake, one pint white chocolate almond ice cream and a sixpack of Pepsi

Twenty-four soft shell tacos, six enchiladas, six tostados, two whole onions, five jalapenos, two cheeseburgers, one chocolate shake, one quart of milk and one package of Marlboro cigarettes. (Prohibited by TDCJ policy)

Ekki spyrja mig hvað ég á við með þessum pistli.

Insert header
Skelfing geta einfaldir hlutir vafist fyrir manni. Headerinn hérna fyrir ofan sem var "Bloggið mitt" en er orðinn núna "Ágúst Flygenring" er dæmi um þetta. Þegar ég setti þessa síðu upp í upphafi, var ég algjörlega tómur um hvað ég ætti að kalla þetta, þannig ég setti eins gúfílegt nafn og mér datt í hug, "Bloggið mitt", svona í stíl við My Computer og My Documents.
En þar sem ég er ekki viss um að allir skilji þetta, og haldi að ég virkilega meini þetta, og ég veit fátt asnalegra en þegar fólk setur "Heimasíðan mín" sem headera, þá ákvað ég að breyta þessu. En þar sem mér dettur ekkert sniðugt í hug, þá setti ég bara inn nafnið mitt - rétt skrifað -- Flygenring, sem er lítið eitt skárra, vona ég. En ábendingar eru vel þegnar.

Hún er svo þung!
Bítlahjartað mitt tók kipp þegar ég las að Geir var að ná sér í She's So Heavy af plötunni Abbey Road, það sem ég hef um það að segja er: fyrst þú ert á annað borð að ná þér í She's So Heavy, endilega náðu líka í Something eftir Harrison. En úr því að ég er farinn að tala (skrifa) um Abbey Road, þá er alveg eins gott að sleppa sér bara alveg...
Abbey Road var síðasta platan sem Bítlarnir hljóðrituðu, því hún var hljóðrituð að mestu leiti í apríl og júlí '69 og kom út síðar það ár. Let it Be kom hins vegar út árið eftir og var því síðasta plata þeirra til að koma út. Allavega, lagalistinn er svona:
1. Come Together
2. Something
3. Maxwell's Silver Hammer
4. Oh! Darling
5. Octopus's Garden
6. I Want You (She's So Heavy)
7. Here Comes The Sun
8. Because
9. You Never Give Me Your Money
10. Sun King
11. Mean Mr. Mustard
12. Polythene Pam
13. She Came In Through The Bathroom Window
14. Golden Slumbers
15. Carry That Weight
16. The End
17. Her Majesty
Fyrst ég er byrjaður, er alveg eins gott að láta slag standa og koma út úr skápnum með fróðleik sinn og aðdáun á Bítlana sem hljómsveit, en svo vill til að Abbey Road er, skv. mínu áliti, ein sú allra besta, því þarna eru þeir með gamla gleði-sjarmann, einsog Ringo orðaði það (skv. mínu minni): "Allir vissu að þetta yrði í síðasta sinn, allir voru fegnir, allir vildu gera þetta vel og því varð afraksturinn svona góður". Þarna eru þeir að spila sem hljómsveit, allavega eins mikil hljómsveit og þeir gátu verið, því ef ég man rétt, hittust þeir allir saman í stúdíói síðast árið '67 og eftir Sgt. Pepper var samstarfið ekki upp á marga fiska. En nóg um það, þetta er margsögð saga og betur sögð annars staðar en eftir mínu stopula minni, let's get on with the butter!
Platan byrjar á lagi Lennons Come Together sem var eitt af fáum lögum sem hann var virkilega ánægður með á lífsleiðinni, enda spilaði hann það gjarnan á tónleikum á sólóferlinum eftir þetta. Það var bannað á BBC fyrir, að mig minnir, orðin Coca Cola, Lennon-lag var sumsé bannað fyrir auglýsingaáróður, ekki var öll vitleysan eins á þessum tíma.
Næsta lag er eitt fallegasta mellódía Harrisons, Something. Það var, svo ég man, eina lag Harrisons sem var A-hliðar singúll frá Bítlunum. Ef ég man rétt þá er þetta lag það næst-mest spilaða, á eftir Yesterday, því margir tónlistarmenn tóku það upp síðar meir, t.d. Sonny&Cher, Frank Sinatra, Elvis, Dionne Warwick (Bacharach-kerlingin) og Joe Cocker. Sinatra sagði reyndar að þetta væri mesta lovesong allra tíma, en ef mér skjátlast ekki, þá samdi George þetta lag til Petty þáv. konu sinnar, sem síðar varð frú Clapton, þeir héldu samt alltaf vinskapinn, sem er merkilegt, en enn önnur saga.
Maxwell's Silver Hammer er Paul McCartney á sýrutrippi, lagið átti að fara á Hvíta albúmið en endaði loks á A.R. en textinn er vægast sagt ekki fallegur: "...bang bang Maxwell's Silver Hammer came down through her head"
Oh! Darling er prýðisgóður slagar frá meistara McCartney, annað lag af lager, svipað með það og Maxwell's, það átti að fara á Let it Be en endaði á A.R.
Octopus's Garden er merkilegt fyrir þær sakir að skondnasti Bítillinn, Ringo, samdi það. Hann samdi tvö lög á Bítlaplötum, hitt var Don't Pass Me By á Hvíta albúminu. Að vísu var hann skrifaður fyrir laginu Flying, sem var þriðja lag plötunnar Magical Mystery Tour, en það var einhverskonar textalaust djamm, sem var notað í einu atriða myndarinnar, en það er önnur saga.
I Want You (She's So Heavy) er öflugur óður Lennons til Yoko og er fáum orðum um það að fara, maður gæti gerst spekingslegur og sagt að það túlkaði hamlausa ást hans til hennar, eða eitthvað álíka en málið er einfalt, þetta er flott lag, einsog Lennon var, töff. Flottu gítar og svo endar það með því að klippt var á mastertapið og allt er búið, týpískur Lennon, flottur endir á flottu lagi, Lennon var töffari sko!
Here Comes the Sun er það lag sem Harrison er hvað frægastur fyrir, ásamt While My Guitar Gently Weeps. Þessi tvö lög eiga það sameiginlegt, að Eric Clapton átti mikinn þátt í gerð og tilurð lagsins, varð til (einsog WMGGW og fleiri) þegar Harrison var að chilla heima hjá Clapton. Flottur Harrison, flottur gítar.
Because er byggt í hringum Tunglskins sónötu Beethovens - afturábak. Lennon að sjálfsögðu. Flott útsetning, flottur kór margfaldaður söngur Johns, Pauls og Georges. Fallegt lag.
You Never Give Me Your Money samdi Paul um viðskiptavandræði Bítlanna en aðrir vildu meina að hann væri að bauna á Bítlana, að hann væri ekki að fá nóg, en allavega voru greinilega peningavandræði að hrjá Paul þegar hann samdi lagið.
Lög nr. 10-13 og 14-16 renna í einni samloku, nokkuð sem Lennon sagðist síðar meir hafa verið mjög mótfallinn, en allavega, átti hann stóran þátt í þessari samloku, útkoman var all-sérstök en þarna hnoðuðu John og Paul saman mismikið kláruðum lögum og komu því lög fram sem annars hefðu ekki litið dagsins ljós, nema kannski í breyttri mynd á sólóferli þeirra. Sun King hefur nonsense ítalsk/spænsku í lokin. Mean Mr. Mustard er um hinn ógeðfelda hr. Sinnep sem m.a. rakar sig í myrkrinu til að spara pappír, skemmtilegur húmor í Lennon, "such a dirty old man". Polythene Pam er um "vinkonu" Lennons sem var reyndar hann down under. She Came In Through The Bathroom Window er eftir Paul og hafa margar kenningar verið um textann, en lagið er ágætt. Síðan kemur svo bil í samlokuna og Golden Slumbers tekur við, Paul samdi þetta lag við einhvern texta sem hann gat ekki lesið nóturnar við, en hann var nær algjörlega ólæs á nótur. Carry That Weight tekur strax við og sumir segja það vera um hlutskipti Pauls í Bítlunum, hann þurfti að halda þeim saman þegar þeir voru við það að tvístrast, sem betur fer tókst það og við fengum öll meistaraverkin sem komu þegar þeir sögðu skilið við spilamennsku og annarskonar fjöldaframleiðslu, hippatíminn tók við og tónlistarheimurinn varð aldrei samur. En einnig vilja sumir "Bítlafræðingar" meina að þarna sé hann að syngja um æsku sína, þegar hann þurfti að axla ábyrgð, í kjölfar fráfalls móður hans. Líklegast er hann þá að syngja um birgðina sem Bítlarnir þurftu að bera, að vera Bítlarnir, um aldur og ævi. Allavega, ágætt lag. The End átti að vera síðasta lagið á síðustu plötu Bítlanna. Her Majesty átti að vera inn í samlokunni en fittaði ekki nægilega vel inn og var því skotið aftast, 23 sek. eftir að síðustu tónar The End fjara út. The End byrjar á eina trommusóló Ringos á plötu Bítlanna, að undirlagi Pauls, flott gítarspil frá John, Paul og George, stór orgestra og endar svo á orðunum: "and in the end, the love you take, is equal to the love - you make".

StarWars
Mig minnir endilega að ég hafi ekki ennþá svarað Gumma Jóh. Málið er að hann segist ekki skilja hvernig standi á því að ég skuli ekki skilja StarWars fanatíkina sem virðist grípa suma menn. Hann vill meina að við "unga fólkið" skiljum ekki SW eins, því við kynntumst þessu ekki í bernsku og því hafi áhrifin ekki verið þau sömu.
Okey, í fyrsta lagi þá eimdi enn eftir af StarWars-tímabilinu í minni frum-bernsku. Ég er jú fæddur á því herrans ári 1981, í mars og ég man vel eftir því þegar ég var 3-4 ára að hafa leikið mér með SW-dót og ég man líka eftir Svarthöfða og hvítu körlunum og svo man ég líka eftir því að hafa langað í SW-dót en þá rann tímabilið sitt skeið og He-Man tók við og maður varð heltekinn He-Man æðinu. Allavega, ég sá ekki myndina fyrr en fyrir tveimur árum og varð svosem ekki fyrir vonbrigðum, mér þótti þetta yfir meðallagi góð vísindaskáldsaga, skemmtilegastur þótti mér "Loðinn" enda eini rauðhærði náunginn í myndinni:) Hvað sem því líður þá er ég frekar fráhverfur öllu geimrugli og vísindaskáldskap yfirhöfuð, það er bara mitt vandamál, kannski einum of jarðbundinn að þessu leiti (?). Hins vegar ber ég mikla virðingu, sem mikill áhugamaður um kvikmyndir að öllu leiti, fyrir Georgi Lúkas og eru myndirnar mjög vel gerðar í alla staði (nema, því miður, handritslega séð, alas). Ef maður miðar þær t.d. við myndir einsog Outland með Sean Connery frá '81 en þar fór t.d. mjög í taugarnar á manni hvað öll tölvutækni var ófullkomin í myndinni, þ.e.a.s. hlutir einsog þegar Connery var að lesa tölvupóstinn sinn, svona hluti sjá menn ekki fyrir. 2001 Kubricks er t.d. það listræn að hún snýst ekki um einhverja tækni, að mínu áliti allavega. Þar er á ferðinni listaverk sem er hafin yfir smámuni einsog tölvusamskipti, þar snýst sagan um maður vs. maskína. Aftur á móti eru skemmtilega vísindaskáldsögur, að mínu áliti, undantekningar einsog snilld Spielbergs Close Encounters of the Third Kind enda þar gerast hlutirnir í núinu á jörðinni. En nóg af Sæ-fæi í bili.
PS: Star Trek er, að mínu áliti, ein sorglegasta sóun Ríkisútvarpsins á almannafé.

Fari það kol-bloggað!
Nú er ég búinn að sitja í einn og hálfan klukkutíma við skriftir, þegar Bloggerinn eyðir út því sem ég var búinn að skrifa - í annað sinn. Einmitt þegar ég ætti bara eftir að bæta nokkrum linkum við - í annað sinn. Þetta getur reynt á þolinmæðina í manni, púff!
Það sem ég hef verið að reyna að skrifa um síðustu þrjá hálftímana er andúð mín á yfirtöku Norðurljósa á Fínum miðli (Fm). Fínn miðill hefur verið mótvægið við dómerandi stöðu Norðurljósa á íslenskum fjölmiðla markaði, ef markað skildi kalla. Allir muna hvernig fór með Stöð 3 hérna um árið. Ég hef það fyrir víst að þar hafi Árni Sam. kastað 300 milljónum, en þótti vel í lagi, því Jón Ólafs. tapaði meira. Já, strákar verða alltaf strákar og þessir tveir eiga sér langa sögu. Árni hefur staðið sína vakt fyrir íslenskt samfélag gegn vágestinum Jóni Ólafssyni. Nú virðist hann, enn eina ferðina, vera lóðið sem heldur voginni réttri. Nú er bara að vona að þessi forkaupsréttur hans sé jafn góður og hann hljómar. Nú er að vona að Árni karlinn snari fram tékkheftinu og skrifi einn fyrir einsog tylft af útvarpsstöðvum. Við megum ekki missa Gullið okkar til Jóns Ólafssonar. Það verður að hafa sinn sjarma, t.d. engar auglýsingar um framhaldsmynd mánaðarins á Stöð 2 lesnar af Bo Halldors, nú eða nýja diskinn hans Bubba, eða Selmu. Nei, við verðum að standa vörð um lýðræðið. Við verðum að vona að Árni muni bjarga okkur, rétt einsog Abraham Lincoln bjargaði þrælunum, Marteinn Luther kvensömu prestunum og Jackson dómari okkur tölvunotendum. Já, við verðum að vona.

Þó svo að ég sé maður frjálsra viðskipta, er hugtakið "frelsi" út af fyrir sig afskaplega mótsagnarkennt. Frelsi þýðir jú að vera frjáls, en án laga og reglna, sem hefta frelsið, er enginn maður frjáls. Ef við hefðum ekki reglur í samfélaginu, væri maður ekki frjáls. Rétt einsog án reglna sem banna einokun o.þ.h. ósóma, getum við ekki talað um frjáls viðskipti. Því segi ég að Samkeppnisstofnun hefði átt að stöðva þessi kaup, nú brást hún.

Mynda-yndi
Ég gleymdi að vekja athygli á því, en í vikunni afrekaði ég að setja um svona "photo-album" sem ég kýs að nefna "Mynda-yndi", ég veit ekki af hverju. Eina "-yndið" sem mér dettur í hug er "Sjafnar-yndi" sem er einhvers konar 70's kynlífsbók sem náungi sem ég "vann" með í unglingavinnunni í 9. bekk fékk að gjöf frá ömmu sinni (!).
Hvað um það, nýjustu myndirnar urðu færri en ég hélt, því flassið hefur greinilega klikkað undir lokin, því hálf filman var fremur skuggaleg. Allavega, í tilefni af opnun "Mynda-yndis" birti ég mynd frá fögnuði Verzlinga er við lögðum MH-inga, en hér sést Jóhannes nokkur Runólfsson í Skotabúningnum fallega þamba mjöðinn úr bikar sem Bjössi Berg fékk fyrir að vera ræðumaður kvöldsins í undanúrslitum.